کد مطلب:252512 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:167
موضع رژیم خلافت در مقابل امام
پیش از این متذكر شدیم كه موضع خلفاء عباسی نسبت به امام دهم شیعه بر اساس گزارشات تاریخی در مورد متوكل بسیار روشن و واضح است لیكن درباره خلفای دیگر تاریخ در محاق و ابهام است. موضع متوكل نسبت به امام در چند نكته خلاصه می شود:
1- تعدیات و تعرضات علمی متوكل نسبت به امام و توفیق كامل حضرت در تمامی صحنه ها.
2- انتقال و نزدیك سازی امام به سامراء و دربار به منظور
[ صفحه 259]
تخفیف مقام ولایت و اظهار تلوث ناشی از این تقرب به توده مردم، در حقیقت متوكل با این تیراندازی دو هدف را نشانه گرفته بود.
1- مراقبت و كنترل شدید اعمال و حركات و تماسهای امام.
2- وانمودسازی این نكته كه امام با دستگاه مماشات داشته و كارهایش در جهت توافق و سازش پذیری رژیم حاكم است.
كه دومی نفی كننده تمامی تلاشها و مخالفت ها و كناره گیری ها و عدم تسامح و فعالیت های مخفی و كمك های پنهانی به نهضت علویان بدون برجا گذاشتن كوچكترین مدرك و اثر و سند، می باشد. مضافا اینكه اگر كمترین سازش و مماشاتی از سیره و شیوه امام استشمام می شد، باید در وهله ی نخست دولت و دستگاه خلافت چنین تلقی و دركی را بنمایند، و اگر چنین احساس می شد امام دارای مقام و منزلتی خاص در سیستم سیاسی و تصمیم گیری حكومت می داشت و این همه نظارت ها و مراقبت ها و تضییقات را بر حضرت تحمیل نمی كردند در حالی كه روز به روز بر شدت مراقبت افزوده و اقدامات امنیتی شدیدی علیه امام در جریان بود تا آنجا كه متوكل در اواخر دوران حكومتش تصمیم می گیرد كه حضرت را به زندان بیاندازد.
گذشته از آن امام، رهبر است و رهبر باید مقدرات امت اسلام را در نظر داشته و بی گدار به آب و آتش نزند و كاملا از پیروان و یاران و اصحاب حمایت و مواظبت نماید كه چنگال ستمگران و مأموران رژیم بر خود یا پیروان خود فرو نرود.
این است كه در همان حال و در شرایطی بسیار خفقان آور به تبلیغ حق و به بازگو كردن احكام اسلام راستین در میان افسران عیاش
[ صفحه 260]
رژیم و سوداگران شكم پرست و سیاست بازان فرصت طلب و غلامان حلقه بگوش و حاشیه نشینان كاخ خلافت به گونه ایی ماهرانه و رمزآمیز و گاهی بی پرده، می پردازد. تا حجت را بر همگان اتمام و نور خدا را به اكمال برساند.
بیان یكی از همین رویدادها ما را به تحمیل فشار رژیم خلافت آگاه می سازد:
به متوكل خبر می دهند كه از قم كه یكی از كانون های تجمع و دوستداران اهل بیت عصمت و تقوی است بناست پولی كلان برای امام ارسال دارند، متوكل به فتح بن خاقان سفارش می كند كه مواظب اوضاع بوده و جریان را پیگیری كند، وزیر نیز شخصی به نام ابوموسی را مأمور پیگیری این قضیه می كند، مقرر می گردد كه مأمور در مجلس امام حضور یابد و هیچ حرفی اظهار نكند، پس از حضورش در مجلس، حضرت می فرماید خیر است چرا مأموریت خود را انجام نمی دهی، ابوموسی می گوید به احترام مقام شما.
امام صریحا طریق وصول به هدفش را به او می فرماید كه: پولها را شب دور از نگاه مأموران دستگاه می آورند امشب همین جا بخواب.
به هر تقدیر ابوموسی شب را در آنجا بیتوته می كند و حضرت شب را به نماز و تلاوت قرآن مشغول می شود یكباره در ركوع یكی از نمازهایش پیش از اتمام نمازش، نشسته سلام می دهد و به ابوموسی می گوید: آن شخص آمد و پولها را آورد ولی خادم نمی گذارد كه پولها را به من برساند برو و آنها را بگیر و بیاور.
[ صفحه 261]
1- تعدیات و تعرضات علمی متوكل نسبت به امام و توفیق كامل حضرت در تمامی صحنه ها.
2- انتقال و نزدیك سازی امام به سامراء و دربار به منظور
[ صفحه 259]
تخفیف مقام ولایت و اظهار تلوث ناشی از این تقرب به توده مردم، در حقیقت متوكل با این تیراندازی دو هدف را نشانه گرفته بود.
1- مراقبت و كنترل شدید اعمال و حركات و تماسهای امام.
2- وانمودسازی این نكته كه امام با دستگاه مماشات داشته و كارهایش در جهت توافق و سازش پذیری رژیم حاكم است.
كه دومی نفی كننده تمامی تلاشها و مخالفت ها و كناره گیری ها و عدم تسامح و فعالیت های مخفی و كمك های پنهانی به نهضت علویان بدون برجا گذاشتن كوچكترین مدرك و اثر و سند، می باشد. مضافا اینكه اگر كمترین سازش و مماشاتی از سیره و شیوه امام استشمام می شد، باید در وهله ی نخست دولت و دستگاه خلافت چنین تلقی و دركی را بنمایند، و اگر چنین احساس می شد امام دارای مقام و منزلتی خاص در سیستم سیاسی و تصمیم گیری حكومت می داشت و این همه نظارت ها و مراقبت ها و تضییقات را بر حضرت تحمیل نمی كردند در حالی كه روز به روز بر شدت مراقبت افزوده و اقدامات امنیتی شدیدی علیه امام در جریان بود تا آنجا كه متوكل در اواخر دوران حكومتش تصمیم می گیرد كه حضرت را به زندان بیاندازد.
گذشته از آن امام، رهبر است و رهبر باید مقدرات امت اسلام را در نظر داشته و بی گدار به آب و آتش نزند و كاملا از پیروان و یاران و اصحاب حمایت و مواظبت نماید كه چنگال ستمگران و مأموران رژیم بر خود یا پیروان خود فرو نرود.
این است كه در همان حال و در شرایطی بسیار خفقان آور به تبلیغ حق و به بازگو كردن احكام اسلام راستین در میان افسران عیاش
[ صفحه 260]
رژیم و سوداگران شكم پرست و سیاست بازان فرصت طلب و غلامان حلقه بگوش و حاشیه نشینان كاخ خلافت به گونه ایی ماهرانه و رمزآمیز و گاهی بی پرده، می پردازد. تا حجت را بر همگان اتمام و نور خدا را به اكمال برساند.
بیان یكی از همین رویدادها ما را به تحمیل فشار رژیم خلافت آگاه می سازد:
به متوكل خبر می دهند كه از قم كه یكی از كانون های تجمع و دوستداران اهل بیت عصمت و تقوی است بناست پولی كلان برای امام ارسال دارند، متوكل به فتح بن خاقان سفارش می كند كه مواظب اوضاع بوده و جریان را پیگیری كند، وزیر نیز شخصی به نام ابوموسی را مأمور پیگیری این قضیه می كند، مقرر می گردد كه مأمور در مجلس امام حضور یابد و هیچ حرفی اظهار نكند، پس از حضورش در مجلس، حضرت می فرماید خیر است چرا مأموریت خود را انجام نمی دهی، ابوموسی می گوید به احترام مقام شما.
امام صریحا طریق وصول به هدفش را به او می فرماید كه: پولها را شب دور از نگاه مأموران دستگاه می آورند امشب همین جا بخواب.
به هر تقدیر ابوموسی شب را در آنجا بیتوته می كند و حضرت شب را به نماز و تلاوت قرآن مشغول می شود یكباره در ركوع یكی از نمازهایش پیش از اتمام نمازش، نشسته سلام می دهد و به ابوموسی می گوید: آن شخص آمد و پولها را آورد ولی خادم نمی گذارد كه پولها را به من برساند برو و آنها را بگیر و بیاور.
[ صفحه 261]